திருக்குறள்

முயக்கிடைத் தண்வளி போழப் பசப்புற்ற பேதை பெருமழைக் கண்

கண்ணின் பசப்போ பருவரல் எய்தின்றே ஒண்ணுதல் செய்தது கண்டு

காலைக்குச் செய்தநன் றென்கொல் எவன்கொல்யான் மாலைக்குச் செய்த பகை

மாலைநோய் செய்தல் மணந்தார் அகலாத காலை அறிந்த திலேன்

காதலர் தூதொடு வந்த கனவினுக் கியாதுசெய் வேன்கொல் விருந்து

காலை அரும்பிப் பகலெல்லாம் போதாகி மாலை மலருமிந் நோய்

கயலுண்கண் யானிரப்பத் துஞ்சின் கலந்தார்க் குயலுண்மை சாற்றுவேன் மன்

அழல்போலும் மாலைக்குக் தூதாகி ஆயன் குழல்போலும் கொல்லும் படை

நனவினான் நல்கா தவரைக் கனவினால் காண்டலின் உண்டென் உயிர்

பதிமருண்டு பைதல் உழக்கும் மதிமருண்டு மாலை படர்தரும் போழ்து