சங்க இலக்கியம்

காலை அரும்பிப் பகலெல்லாம் போதாகி மாலை மலருமிந் நோய்

கயலுண்கண் யானிரப்பத் துஞ்சின் கலந்தார்க் குயலுண்மை சாற்றுவேன் மன்

அழல்போலும் மாலைக்குக் தூதாகி ஆயன் குழல்போலும் கொல்லும் படை

நனவினான் நல்கா தவரைக் கனவினால் காண்டலின் உண்டென் உயிர்

பதிமருண்டு பைதல் உழக்கும் மதிமருண்டு மாலை படர்தரும் போழ்து

கனவினான் உண்டாகும் காமம் நனவினான் நல்காரை நாடித் தரற்கு

பொருள்மாலை யாளரை உள்ளி மருள்மாலை மாயுமென் மாயா உயிர்

நனவினாற் கண்டதூஉம் ஆங்கே கனவுந்தான் கண்ட பொழுதே இனிது

நனவென ஒன்றில்லை ஆயின் கனவினாற் காதலர் நீங்கலர் மன்

நனவினான் நல்காக் கொடியார் கனவினான் என்னெம்மைப் பீழிப் பது